Slagen is leuk!

Collega 1 ging met pensioen en in deze winkel vond ik een leuk afscheidscadeautje. Collega 2 ging een paar maanden later met pensioen en ik zocht (heel saai) weer dat ene cadeautje. Ik kon het niet vinden en schakelde de verkoopster in.

Ik: "Ik kan mij voorstellen dat je nu ruimte wilt maken voor kerstspullen, maar ik ben op zoek naar .. hoe heette het ook alweer? EHB?

Zij: Je bedoelt EHBA? Eerste Hulp Bij Afscheid?

Ik: Ja, die!

Zij: Wanneer heb je het nodig? [Ze denkt met mij mee.]

Ik: Ja, natuurlijk last minute weer....

Zij: Nou weet je, eerst dachten we dat dit meer hoorde bij het einde van een schooljaar, maar we kunnen dit het hele jaar wel in ons assortiment opnemen.

Ik: Ja, want nu heb ik het nodig voor een afscheid van een collega! [Ik voel mij begrepen.]

Zij: Maar daar heb je nu niets aan. Weet je wat ook zou kunnen?

Vervolgens laat zij mij verschillende toepasselijke artikelen zien. [Ik vind ze origineel en leuk.]

Inmiddels sta ik er met 3 in mijn handen.

Zij: (Kijkend naar deze 3) Ik weet niet of ze binnen je budget passen? Je zit nu rond de € 20,-. [Fijn, zo'n tussenstand.]

Ik: (Om het plaatje voor mezelf compleet te krijgen, denk ik hardop) .. Er komt nog een kaart bij. [Ze verkoopt zelf kaarten, maar dringt deze niet op.]

Ze pakt de cadeautjes zorgvuldig en liefdevol in en meldt hoe ik het doorzichtige folie kan openen om de kaart er nog bij te doen. [Ze heeft geluisterd en denkt met me mee.]

Helemaal happy loop ik de winkel uit. Hier hou ik van. Iemand die weet wat er te koop is in de winkel, die naar me heeft geluisterd en met mij heeft meegedacht.